Obrona Warszawy 1939r.

DragoN95

Obrona Warszawy 1939r.

Naloty samolotów nieprzyjacielskich na Warszawę rozpoczęły się 1 września 1939 roku o świcie i nie ustały aż do końca jej obrony. Ich celem były duże zbiorowiska publiczne – osiedla domów mieszkalnych, obiekty kulturalne, szkoły i szpitale.

W ciągu sześciu pierwszych dni trwania obrony Warszawy, polska myśliwska Brygada Pościgowa zdołała zestrzelić 43 samoloty niemieckie i wiele kolejnych uszkodzić.

3 września siły pancerne Niemiec przedarły się przez obronę organizowaną przez armie „Prusy” i „Łódź”. Zarządzono więc przygotowania do obrony samej stolicy. Obroną Warszawy odtąd kierował generał Walerian Czuma.

8 września armia niemiecka zbliżyła się punktów obronnych w dzielnicach Wola i Ochota, a 9 września podjęła trwające kilka godzin natarcie na Warszawę.

10 września pobita została IV Niemiecka Dywizja Pancerna. Niemcy ściągnęli jednak nowe posiłki i otoczyli Warszawę za pomocą dwóch pierścieni. Jeden ustawili w kierunku miasta, a drugi - bronią na zewnątrz. Zewnętrzny pierścień miał uniemożliwić dotarcie do Warszawy innych armii polskich (z odsieczą dla oblężonej Warszawy). Rozgorzała zacięta walka.

Między 14 a 18 września w okolicy Warszawy stoczono 36 bitew – głównie w okolicy: Odolanowa, Gocławia, Wilanowa i pod Wawrem. Jednocześnie niemiecka Luftwaffe nasiliła bombardowanie miasta, a nagły atak podjęła też ciężka, niemiecka artyleria.

17 września straszny pożar objął Zamek Królewski, a siły niemieckie atakowały wzdłuż Wisły – na Bródno, Saską Kępę, Bielany i Czerniaków. Stolicę dotknął brak gazu, wody pitnej, łączności telefonicznej i elektryczności.

26 września armia niemiecka podjęła szturm generalny na Warszawę, początkowo dzielnie odpierany przez obrońców Warszawy. Następnego dnia przerwano jednak działania wojenne, a 28 września stolica Polski skapitulowała.

Przyczyny kapitulacji Warszawy:

* straszne i ciągle jeszcze pogarszające się warunki bytowe ludności cywilnej,
* ogromne straty w ludziach,
* wyczerpanie się zapasów żywności i wody,
* brak amunicji,
* brak perspektyw na nadejście koniecznie potrzebnej pomocy.

Straty poniesione przez stronę polską:

W toku walk obronnych w Warszawie i okolicach śmierć poniosło minimum 6000 żołnierzy i około 20000 osób cywilnych.

W gruzach legło około 12% budynków stolicy.

Skutki upadku Warszawy:

Upadek Warszawy, jej zniszczenie i straty poniesione wśród ludności były dla narodu polskiego ogromna klęską. Był to jednak również czas, w którym mieszkańcy stolicy wykazali się ogromnym bohaterstwem. Na podkreślenie zasługuje zwłaszcza postawa prezydenta miasta Warszawy - Stefana Starzyńskiego, pod wodzą którego Warszawiacy w oblężonym mieście budowali prowizoryczne barykady.

Cała społeczność Warszawy czekała na faktyczną pomoc państw zachodu. Starzyński tymczasem objeżdżał poszczególne placówki obrony i informował obrońców o aktualnym stanie i bilansie walk. Nie tracił przy tym ducha, ani entuzjazmu. Swoimi żarliwymi przemówieniami (również radiowymi) podtrzymywał w społeczeństwie ducha walki i oporu.

Zbombardowana Warszawa przez bombowce Luftwaffe

Płonący Zamek Królewski w Warszawie po ostrzale przez artylerię niemiecką